تفاوت درمان بیماری های چشم کودکان و بزرگسالان
این تفاوت درمان ناشی از شرایط ویژه سیستم بینایی کودک و نیز شرایط ویژه دوران کودکی می باشد.
کودکان در معرض تنبلی چشم هستند. پس درمان هایی نظیر تجویز عینک علاوه بر بهبود دید باید با هدف درمان تنبلی چشم باشد. هر چه سن کودک بزرگتر می شود، در صورت وجود تنبلی، میزان آن شدید شده و درمان آن سخت تر می شود. این درمان باید هر چه زودتر و در سنین پایین انجام شود.
کودکان معمولا درکی از اختلال بینایی بخصوص وقتی در یک چشم باشد، ندارند و بنابر این در مقابل درمانهای ما نظیر زدن عینک و بستن چشم مقاومت می کنند.
کودکان در محیط های جمعی توسط کودکان دیگر مورد تمسخر قرار می گیرند و این باعث عدم ادامه درمان نظیر زدن عینک و بستن چشم می شود.
هنگام استفاده از قطره های چشمی برای درمان بیماری ها، کودکان در مقابل ریختن قطره با بستن چشم مقاومت می کنند.
کودکان آینده ای طولانی در پیش دارند و بینایی شان در آینده آن ها نظیر شغلی که انتخاب می کنند تاثیر می گذارد. پس وظیفه پزشک در درمان کودکان سنگین تر است.
با توجه به روابط عاطفی شدید والدین با کودکان، گاهی درمانهای چشم نظیر زدن عینک و بستن چشم ها باعث متمایز شدن کودک از سایرین می گردد و این باعث آزردگی والدین شده و از سوی والدین درمان انجام نمی پذیرد و باعث کوتاهی آنها در ادامه درمان کودک می گردد.
