آستیگماتیسم
آستیگماتیسم نوعی عیب انکساری است که در آن سیستم انکساری چشم در محورهای مختلف فضایی قدرت انکساری متفاوت دارد. معمولا آستیگماتیسم مربوط به قرنیه است و در این صورت قرنیه که به شکل یک نیمکره است و انحنای همه محورهای آن مساوی است به شکل نیمه یک توپ راگبی می باشد و انحنای آن در یک محور بیش از انحنای آن در محور مقابل است. هر محور قرنیه تصویر یک نقطه را در یک خط متمرکز می کند که به این آستیگماتیسم گفته می شود.
آستیگماتیسم که یک نوع عیب انکساری است با استرابیسم که به معنی انحراف چشم هاست متفاوت می باشد.
آستیگماتیسم نسبت به نزدیک بینی تاری دید کمتری ایجاد می کند و کودک بدون عینک تا اندازه ای می بیند ولی باعث تنبلی چشم می شود و به همین دلیل باید عینک تجویز شود.
در آستیگماتیسم نیز چون دید بدون عینک کافی است و عینک برای کودک آزار دهنده است، کودک در مقابل زدن عینک آستیگمات مقاومت می کند.
آستیگماتیسم ممکن است به تنهایی و یا با نزدیک بینی و یا دوربینی همراه باشد و بیشترین تاری دید هنگامی است که آستیگماتیسم با نزدیک بینی همراه باشد و کمترین آن وقتی است که همراه با دوربینی باشد.
تجویز عینک برای اصلاح آستیگماتیسم باعث می شود که اشکال تغییر شکل یافته و مثلا دایره بیضی دیده شود و وقتی هر دو چشم با هم کار میکنند زمین بالاتر یا پائین تر دیده می شود و اختلال در راه رفتن ایجاد میکند. این تغییرات در دوران کودکی به سرعت توسط مغز جبران می شود ولی در سنین بالا فرد خیلی دیر به آن عادت میکند و به همین دلیل در کودکان می توان تمام شماره آستیگماتیسم را در یک مرحله تجویز کرد ولی در بزرگسالان تجویز اولیه آستیگماتیسم و یا تغییر در آستیگماتیسم قبلی اگر چه شماره جدید صحیح و مناسب چشم باشد، باعث عدم تحمل فرد نسبت به عینک جدید می شود.
