ممکن است والدین کودک را بخصوص در دوران شیرخوارگی به علت مشکوک بودن به انحراف چشم نزد پزشک ببرند. نکته ای که باید والدین توجه داشته باشند تفاوتی است که بین انحراف چشم و تنبلی چشم وجود دارد که اکثرا والدین اظهار می کند که به تنبلی چشم مشکوک هستند و کودک را جهت معاینه آورده اند در حالی که منظور آنها انحراف چشم کودک است که به عنوان تنبلی چشم بیان می کنند .

بسیاری از مواردی که ظاهرا انحراف به نظر می رسد واقعی نیست. انحراف ظاهری ممکن است به طرف داخل یعنی بینی یا به طرف خارج یعنی گوش باشد. علت انحراف ظاهری به طرف بینی ، پهن بودن ریشه بینی یا وجود چین پوستی کنار ریشه بینی است. در این نوع انحراف ظاهری وقتی کودک کمی به یک طرف نگاه می کند، چشمی که به بینی نزدیک شده است به نظر می رسد به داخل انحراف پیدا کرده است. این انحراف مخصوصا در عکسهای کودک دیده میشود چون همیشه دوربین عکاسی نسبت به صورت کودک زاویه دارد. گاهی در این نوع انحراف ظاهری یک چشم بیشتر منحرف به نظر می رسد که علت آن یکسان نبودن اندازه ظاهری چشمها می باشد .

در مورد یکسان نبودن اندازه ظاهری چشمها قابل ذکر است که این عدم تقارن در همه سنین وجود دارد ولی در بزرگسالان چون اندازه چشم نسبت به صورت کوچک است، جلب توجه نمی کند ولی در کودکان به علت بزرگ بودن نسبت چشم به صورت خیلی مشخص تر است. علت این عدم تقارن اختلاف اندازه کره دو چشم نیست بلکه مربوط به عدم تقارن حفره حدقه آن ها است که در یک طرف حجم این حفره بیشتر و در نتیجه کره چشم داخل تر قرار گرفته و هر چه کره چشم داخل تر باشد شکاف بین دو پلک که اندازه چشم را نشان می دهد تنگ تر می شود.